МЕН (ЗДС: 476–477) «недостаток, дефект» к. Мөн.

Дерив.: менәш-ү, менләш-ү «җитешсезлек күрергә тырышу, артык талымлау», менцеклә-ү «төпченү», менчел «шикләнүчән» һ.б.