МӘХЛУК[мәхлүқ] «тварь», күч. «непонятливый, неловкий, равнодушный ко всему человек» > чув. мехлюк (Сергеев 1968: 42), мар. мäхлöк (Исанбаев 1978: 20), удм. диал. мехлук id. < гар. мäхлүˉқ «мәхлук; җан иясе» – халык (к.) сүзе белән тамырдаш. К. ш. ук иске. мәхлукат «барча җан ияләре».