МӘРХҮМ «покойный, покойник, почивший» (мәрхүмә «покойная, покойница») < гар. мäрхӯм, мäрхӯмä id., id. ← рхм «ягымлы булу» (үлгән кеше турында яхшы ягын гына сөйләү) тамырыннан.