МӘРКӘП, мәркәб иск. «поэтически-мечтательное состояние», «верховое животное (лошадь, осёл, верблюд)» < гар. мäркäб id., ш. ук «затлы һәртөрле экипаж, мәгәлдәк һ.б.». Гомумән, абстракт мәгънәгә тартым, тамыры ркб «җыелма булу», шуннан иске тат. (төрки телдә киң таралган). Мөрәккәп «катлаулы, җыелма составлы; махсус язу карасы». Будагов II: 224.