МӘНҖӘНИКЪ тар. (М. Гафури) «камнемёт (в древности)» < гар. мäнжäнūқ «таш аткыч корал» < грек. μαγγαηιχου «зур җәя» сүзеннән дип исәплиләр, к. EJ VI: 405–406. Мәнҗәникъны Мөхәммәт пәйгамбәр дә (VII г.) кулланган, дип язалар.