МӘН I«толк; значение, смысл (слова)», диал. мәне < гар. мä‘нā «мәгънә» сүзеннән, к. ш. ук каз. мән, нуг. мәне, уйг. мәнә «мән»; бу сүзнең мәнсез ~ нуг. мәнесиз, уйг. мәнесиз «ахмак, мәгънәсез» дериваты киң таралган.