МӘЛӘКӘ «способность, сноровка, смекалка», «практика» (Җантурин: 394) ~ чув. мелеке «елгырлык», кар. мелаха «һөнәр», төр. meleke «мәләкә; өйрәтелгәнлек; остарганлык; өйрәнгән һөнәрең» < гар. мäлäкä «ия булганың, үзләштерелән сыйфат» ← млк «ия булу, ияләү» тамырыннан, шуннан к. Мәлик, Милек, Мөлек һ.б. (тат. телендә егермеләп сүз). Бу тамыр бор. Мисыр телендә дә булган.

Дерив.: мәләкәле, мәләкәсез.