МӘКАМ «способ чтения Корана нараспев» ~ гом. көнб. төрки мақам id. < гар. мäқāм «урын, изге урын, чин, дәрәҗә, тон» (к. Будагов I: 246) ← қмм «урын алу» тамырыннан, шуннан ук Кыйммәт. Сүзнең семантикасына бор. гадәт буенча утырышта «дәрәҗәңә күрә урын алу» тәэсир иткән: кешенең сөйләү тоны да дәрәҗәсенә күрә төрлечә була. Мәдрәсәләрдә мәқам – аерым укыту фәне булган, мәкам курсын үткән кеше қари була алган. К. Мөгам.