МӘЗӘК «шутка, потеха; анекдот; анекдотичный, нелепый (о человеке)» ~ чув. месек «шаян, шук» (к. Сергеев 1968: 42), мар. мäзак, масак (Саваткова: 90), удм. мазак (Алатырев 1977: 6) «мәзәк» ~ башк. (БҺҺ II: 178) мәҙәк, каз., к.-калп., кырг. мазақ, уйг. мәзәк id. һ.б. < гар. мäзāх «көлкеләр», мӯзāх «көлке», к. ш. ук гар. мäззāх «көлкече, кызыкчы».

Мәзәк сүзенең «анекдот» мәгънәсе соңрак карарлашкан.

Дерив.: мәзәкле, мәзәксез; мәзәкчел.