МӘДӘ (Тумашева 1992: 149) «(добрый) знак, признак» < каз. медеү, кырг. медöö «билге; өмет, ышаныч, рухи терәк» ~ яз. монг. mede- «белү, сизенү», гом. тунг. мэдэ- «белү, сизенү», маньч. мэдэ, мэдэчэ «билге; хәбәр» (ССТМЯ I: 563–564). Каз. медеw яңгырашыннан атаклы альпинистик үзәк Медео атамасы килә (каз. сүзенең «тау үткеле» мәгънәсе булган).