МАР I(ТТДС I: 300), мара (ТТДС II: 219) «могильный холм (размером с большой стог), оставленный древними народами» ~ морд., чув., рус. (к. Аникин: 376) мар id. бор. һинд-ир. халыклардан калган (к. санск. мару «кашлак, түбәлек») дигән фикер бар (Кондратьева: 85). Чаг. ш. ук бор. төрки (ДТС: 339) mar < санск. mär «дин мөгаллиме»: шуларның изге кабере дә мар дип аталырга мөмкин, чаг. Кирәмәт.