МАҢ II(Тумашева 1992: 148) «мера, величина», «предел: один шаг до цели» ← бор. (ДТС: 336–337, 343) маŋ «адым» (маң- «атлау») мәгънәсеннән, к. Манты-у. Чаг. каз., кырг. маң бас- «тыныч һәм тигез атлау». Ихтимал, бор. маң- «атлау, кызу бару» тат. телендә дә саклангандыр: кызу, шәп баручы тур. (дөрес, малайлар телендә генә) сокланып, мана гына! дип сөйләгәнне ишеткәнем бар. К. Маңлаш-у.

Дерив.: маңта-у «чамалау». Маң йөрү «йөкле булу (хатын-кыз тур.)».