МАНДАША (Будагов II: 200) «(гнилая) гуща» ~ башк. (БТДҺ: 228) манташа «шәре, (судагы) боз боламыгы», каз., кырг. малташа «суда эреп бетмәгән калдыклар» ← малта шак «су өстендә йөзгән тизәк, чүп (шак)»: малта < манытлы (к. Ман-у ) «мангач калган эреп бетмәгән буяу» һәм к. Шак I.