МАНАРА «минарет» < гар. мäнāрā, мäнāрāт «утлы маяк, манара, нурландыргыч», нwр «яктыру, нурлану, яктырту, ут, нур» тамырыннан; кайбер мөселман халкы телләрендә (к. ЗДС: 467) мäнар ~ минар варианты актив кулланыла. Рус. минарет Европа телләре аша кергән. К. Нур.

Дерив.: манаралы, манарасыз; манаралык.