МАИП (Будагов II: 202; ЗДС: 462), мәйеп «увечный, раненый» < гар. мä‘ūб «(тән) гаебе бар». Бу сүз төрки телләрдә киң таралган, к. үзб. майыб, уйг. мәйеп һ.б. «чулак, бәрелгән-сугылган». Күбесенчә мәйеп булу тәгъбирендә кулланыла.

Бу сүзнең чыганакка якынрак мәгъюб яңгырашы «гаепле, гаепләнүче» мәгъ. кулланылган.