МАЗА «покой, спокойно-довольное состояние», диал. (Тумашева 1992: 142) «красота, пригожество» (мазалы «смазливый») > удм., мар. маза id., чув. маса «матурлык, ямь» ~ нуг., каз., үзб., төркм. һ.б. маза, мазза «маза; тәм», уйг. мәзә id., төр., фар. meza, meze «тәм-том; шаярту; җиңелчә исереклек» >> башк. диал. (БТДҺ: 226) маҙа «тәм, тәмләү; рәхәтлек» ~ гар. мäззä id. мзз «суыру, имү; чөмерү» тамырыннан. Морд., рус. мазый «матур» төрки телләрдән (мөгаен татарчадан) булса кирәк (бу сүз м.-кар. сөйләшендә кулланыла). Гомумән, ир. телләрдән, к. авест. mazanh «тат, тәм».

Дерив.: мазалы, мазасыз; диал. мазалан-у (кире мәгъ. «азаплану»).