ЛӘЧ (ЗДС: 459) «непропечёный, сыроватый (о хлебе); мокрый насквозь» ~ башк. ләс id. ~ диал. ләчкә, лачка, тачка, мар. (Иванов, Тужаров: 113) лäцкä, лачка; чаг. лач, лыч – бик нык җебү, сулану (киемнәр) тур.; каз., к.-калп. ылас «лач». Гомумән, күп вариантлы: ләчләтә, ләчтекә, ләчкелдәгән һ.б. К. Лач, Лачка, Тачка.