ЛӘП – подражание слабому удару твёрдого по мягкому (более слабый удар или звук, чем лап ); «ляп; шлёп» ~ чув. леп id. Башк. диал. ләп «кечкенә җәнлекләрнең кардагы эзе» (БТДҺ: 224) сүзе дә ләп тәкълиди сүзенә кардәш булса кирәк. к. ш. ук уйг., кырг. ләп, ләп-ләп «күбәләк канат кагуына тәкълит, леп-леп»; охшаш сүзләр фин-угор телләрендә дә бар, к. удм. ляб «зәгыйфь, тын, тыныч», рус. ляп «әйтеп ташлау». К. Ләпәк II. Ләпек, Ләпелдә-ү.

Дерив.: ләпелдә-ү, ләпкелдә-ү; лепелдек һ.б. ЗДС: 458–459.