ЛӘГӘН, иске тат. ләгүн (Будагов II: 191) «медное ведёрко с ушками» ~ үзб. (ЎХШЛ: 167, 170) лаган, ләгән, лагану, уйг. ләгән, кырг., каз. диал. лэгэн, ләгöн, к.-калп. ләген һ.б., иске рус. легин < фар. лäгäн, лäгäнд «ләгән; поднос», лагун һәм лакан сүзләре (ахыр чиктә барсы да грек-лат. даирәсеннән) белән кардәш. Фасмер II: 473.