ЛАЙ I, диал. ылай «жидкая глина; слизь» < гом. көнб. төрки лай, ылай id. < фар. лāй > үзб., таҗ. лой «былчырак, буялган пычрак; буялган катлам; штукатура», лойчи, лайчы «штукатур».

К. ш. ук Лайка, Лайла, Лайма, Ләм. Будагов II: 187.

Лай сүзе онопоэтик характерда һәм шунлыктан шуңа охшаш сүзләр бөтен дөньяга хас, к. мар. диал. лай «каймак», индонез. луй «былчырак; косык».