ЛА, лә I – частица с модальным значением, выражает лёгкое раздражение в связи с содержанием своего сообщения: беләм лә ул «знать-то знаю (но что толку)», юк ла «да нет же» ~ нуг. ла//де id., чыгт. (Радлов II: 725) ла «кызганыч ки», алт. (күп фонетик позицион вариантлары белән) ла, на «һәм, тагы; тик», тув., хак. -ла (сызыкча аша языла) «тик; бөтенләй, тач, нәкъ», уйг. ла (лә) «бары тик» һ.б.

Башк., алт., хак. ла//лә тат. да//дә («һәм») мәгъ. дә кулланыла; башк. осто ла китте «очты да китте» һ.б.ш., шул ук вакытта башк. ла, лә тат. ла, лә мәгъ. дә килә.