КЫЯР[қ ы̌йар] «огурец» > чув. хăйар, удм., мар. (ДАУ I: 128) кыяр, кияр, хыяр, куйар һ.б., морд. М. куйар < гом. кыпч. қыйар, ком. хыйар, госм. хийар << гар. х�ийāр < фар. х�ийāр < һинд. хūrа id. (Platts: 497); икенче версия буенча, гар. х�ийāр фарсычадан түгел (киресенчә), грек. αγγουριον «кечкенә кавын; яшел көенчә ашала торган» сүзеннән (шуннан ук рус. огур → огурец). Федотов II: 339.