КЫЯМӘТ[қ ы̌йамәт] «светопреставление» < гар. қийāмäт id. «(кубарылып) торып басу», қwм «басып тору» тамырыннан, шуннан ук Кавем, Кыйммәт. Кыямәт сүзеннән туй терминнары кыямәтлек > чув. хайаматлăх, мар. киамäтлĕк «кыямәтче (өйләнешүчеләрне кыямәттә якларга алынучы)» сүзләре ясалган. Чаг. ш. ук удм. киамат тöрä, киамат саус мәетне искә алу мәрасимендә кешеләр белән бергә ашый торган күзгә күренмәс затлар («кыямәт түрә», «кыямәт чавыш»). Федотов II: 320.