КЫШ «зима» ~ чув. хĕл < болг. *хыл ~ гом. төрки қыш (нуг., каз., к.-калп. қыс) id. Продуктив сүзьясагыч нигез, шуннан кышлау «кышлый торган, кышлаган (гөл, терлек); кышын да туңмый торган (чишмә), кышлак», кышлак «кышлау урыны» һәм күп кенә регуляр ясалмалар (кышла - «кыш үткәрү», кышлык «кышка җитәрлек яисә кышка тәгаенләнгән») һ.б.

Кыш ~ *кыл сүзенең тамыр багланышлары юраулы. ЭСТЯ VI: 253; Федотов II: 341–342.

Дерив.: кышлык; кышлыклы «суыкка чыдам».