КЫЧЫ-У, диал. кече-ү, кеце-ү «чесаться» > чув. кĕçĕ- < гом. кыпч. қычы-, уйг., үзб. қичи-, нуг., каз. қышы- ~ угыз. гиҗе-, гиҗи- һ.б. id., бу фигыльнең йөкл. юн. кычыт-у (кечет-ү) активрак. ЭСТЯ VI: 186–187. Безнеңчә, кычы-у < бор. қыт-чы- id. қыт- «тынычсызлау» тамырыннан. К. Кытык. Будагов II: 40; ЭСТЯ III: 41–43; ЭСТЯ VI: 186–187.