КЫЧЫ, диал. (ЗДС: 420, 450–451) қочо, кыцы, (Тумашева 1992: 144) қыча «глиста» ~ чув. кучă, мар. кучы ~ төр. kıcı, тув. кыжа id., к бор. төрки qïcï «горчица» (МК, ДТС: 440), qïcïla- «кытыклау». Кытык һәм кычы-у сүзләре белән тамырдаш.