КЫТЫР «щербинка, неровность на поверхности, морщина» (Будагов II: 58) ~ каз. һ.б. қытыр «тигезсез өслеккә ышкылу тавышы» (кытырт итү, кытырдау һ.б.) – тәкълиди сүз; шуннан ук кытыршы «шероховатый» < *кытырчық, чаг. чув. кăтрашка «кытыршы», як. хытыр- «кытыршы булу».

Дерив.: кытырлы, кытырсыз; кытырлан-у.