КЫТЫК, кетек, қыцық (Тумашева 1992: 143) «щекотка; щекотливость» ~ чув. кăтăк, кăчăк < гом. кыпч. қытық, нуг. қутық, аз. ғыдығ, төркм. ғыҗық id. бор. *қыт- фигыленнән, кычы-у белән тамырдаш булса кирәк. Федотов I: 263.

Дерив.: кытыклы, кытыксыз; кытыкла-у, кытыклан-у.