КЫТРА, иск. кыйтра, кытралаб, диал. (Тумашева 1961: 154) кŏтŏра «рядом» – гом. көнб. төрки, иске тат. қыйтар < гар. қит̣āр «рәт, сафка тезелү, җәргә» сүзеннән (гар. қит̣ран «рәттән»). К. ш. ук Катар.