КЫСКА, диал. қысқақ «короткий, краткий» ~ чув. кĕске < гом. кыпч. қысқа (куман., ком. қысға), уйг., үзб. қисқа, хак. хысха, төркм. ғысға, бор. төрки qïsqa, qïsqan, qïsγa (Поппе 1935: 425; ДТС: 447) һ.б. – логик җәһәттән иң бор. форма тат. қысқақ < *қысғағ (-қақ аффиксы). Кыс-у фигыленнән, әлбәттә (к. Егоров 1964: 109). Чаг. ш. ук төр. kısa «кыска».