КЫСА, диал. қысса «рамка; футляр; верхняя часть платья; кофта; сруб», иск. тат. (Будагов I: 57) «рама, рассадник, парник, грядка» ~ башк. (БҺҺ II: 158) қыса «талкы». К. Насыйри буенча, қыwса < қыбса < кыпса (ЛТ II: 44), к. себ. қып, алт. кып, коп «катлам, кештәк, тукыма кисәге; тышлык» (Тумашева 1992: 140). Төбендә кып «тышлык» түгел, аның киресе «эчлек» – ягъни җылылык өчен ике тукыма арасына куела торган кештәк (тукыма, мамык, тире) булган, шуннан күлмәкнең эчлек белән җылытылган өлеше, шулай ук торакның ике кыса арасына сыек балчык коеп ясалган дивары (шуннан «бура» мәгънәсе) һ.б. килә.

Кыса < кыбса икәнлеге Троянский сүзлегендә үк белдерелә. Кыбса > кыса күчеше (халык аңлавынча) кыс-у сүзе тәэсирендә килеп чыккан.