КЫРЫН «косо, боком; упрямый» (кырын карау «смотреть косо, неодобрительно») – қыр сүзенең инструменталь килеше; кайбер үзгә кыпчак телләрендә дә (нуг., каз., к.-калп.) очрый.

Дерив.: кырынлык; кырынай-у, кырынлан-у, кырынлаш-у; диал. кырынтын (к. БТДҺ: 215).