КЫРПАК, диал. қырпық «осенний мелкий твёрдый снег, снежинка; осенняя пороша, тонкий снег» > мар. кырпак (кырпак лүм) id., чув. кăрпăк < гом. кыпч., төркм. қырпақ, қырбақ, үзб. (ЎХШЛ: 102) қырпақ, қырпық «юка кар», як. кыырпах «каты кар бөртеге», кыырмах «көзге беренче кар», кырпай «кырпак», хак. хырбых ~ яз. монг. qırmaγ > хәз. монг. хярмаг «кырпак»; чаг. ш. ук башк. (БТДҺ: 214) қырпық, қырайақ «беренче юка кар» – кар һәм кырау сүзләре белән бәйле (каарпы- ~ кыырпы- «кар явып тору» фигыленнән булса кирәк). К. Räsänen 1969: 261; Номинханов 1975: 280–281; ЭСТЯ VI: 241.