КЫРКУ «прогорклый; пересоленный», «резкий, крутой» ~ башк. қырқыу id. > мар. курку, чув. хĕрхү id. (чув. варианты бу сүзнең борынгылыгына һәм татар теленең чагыштырмача борынгылыгына дәлил) – кырык-у фигыленең сыйфатлашкан исем фигыль формасы.