КЫРДАУ[қ ы̌рдаw], диал. қыртам (Тумашева 1992: 141) «ряд покосов; ряд гряд, плоскогорье» ~ башк. қырҙау, қырдал id., кырг., як. кырдал «кырлач; яшәргә уңайлы җир» – монгол сүзе, әмма төрки қыр тамырыннан. К. Кырлач.