КЫРАЧ «каменистый склон; неплодородная каменистая земля», «скудный, сухой, неплодородный (о земле)» ~ башк. диал. қырас, чув. кăрач, кăрачă, төр. kıraç > фар., көрд. qıraс «үсемлексез ташлы җир (гадәттә ярлау, текәлек)»; кыра сүзеннән булса кирәк; к. кырг. кыраң, кыранч «калкулык, кашлак, кыраз», каз. қырат «плато, тау башындагы тигезрәк җир». Федотов I: 257. Чаг. себ. (Гиганов) қарач (ялгыш язылгандыр) «суша» диелгән.