КЫРАГАЙ «дикий; диковатый; неприветливый» < бор. монг. qairaγui «мәрхәмәтсез» сүзеннән; кыргый сүзе белән контаминацияләнгән; сүзнең тамыры бор. монг. xaira < qaira «мәрхәмәт, йомшак мөгамәлә, кызгану» мәгъ. себ. төрки, монг., тунг.-маньч. телләрендә киң таралган сүз (чаг. алт. кайракан «мәрхәмәт тәңресе»), к. ССТМЯ I: 362. К. алт. кыракай < қайрақуй «талашчан, кырыс» (Баскаков 1972: 230). Каз., к.-калп. қырығы, кырг. қыраақы ~ эвенк. кирага «үтә сак; алдан күрүчән» сүзе дә кайра тамырыннан булса кирәк, бу тамыр кыт. āй < бор. кыт. hai, xai «кайгыру; гамь» сүзе белән чагыштырыла.