КЫРА Iдиал. (Тумашева 1992: 141) «поле, пашня» ~ алт., кырг. қыра, хак. хыра (к. Будагов II: 42 һ.б.), уйг. қира < бор. төрки (ДТС: 445) qïra id., башк. қыр «тау сырты» (БТДҺ: 213), тув. хыра «тирәч; кайма» ~ монг. кира «дамба». Кыра ның «басу» мәгънәсе дөге үстерү шартларыннан килеп чыккан. Кыр сүзе белән бәйле һәм, ихтимал, шуның бор. яңгырашыдыр. К. Кыраз.