КЫҢГЫР I«кривой; неправедный, не правый» < гом. кыпч. қыңыр, қыңғыр < бор. төрки (ДТС: 445) qïŋïr «кыңгыр; явыз» ← qïŋ (шунда ук) > уйг. қың «кылый; кыек». Чаг. Кыек. ЭСТЯ VI: 220–221.

Дерив.: кыңгырай-у (һәм юнәлешләре), кыңгырлык.