КЫНА «хна; хинна; бальзамин» > мар. кына, кенä (кенä шуды ≈ кына гөле), удм. кына id. < гом. көнб. төрки (Будагов II: 105) қына «краска из бирючины, хина» < фар. хäнā < гар. хиннā’ id. (хна «кына төсенә керү» тамырыннан) күп телләргә таралган.

Дерив.: кыналы «кынага буялган», кынала-у.