Тэтимол 2015

КЫМТЫ-У, қымды-у (к. Будагов II: 64), кымыт-у «подоткнуть, подтыкать; поджать, сжимать, закусить (губы)», күч. «скаредничать, давать (должное) по-маленьку; присваивать по-маленьку, грести под себя» < гом. кыпч. қымты-, нуг. қымдыр- id., нуг., к.-калп. қымты- ирен тур., ә қымта- «чабуларны, итәкләрне җыю», үзб. (ЎХШЛ: 161) қымты- «мөлкәтне нык саклау», бор. төрки (ДТС: 444) qamït-, qïmït- «кузгалту» > як. кыбыт- «кымыту» ← кр.-тат., башк. (БТДҺ: 212), к.-балк., алт. (Баскаков 1972: 230) қым-, қымы-, кырг. қымыр- «аска, эчкә тыгу, тыккалану», як. (Пекарский: 1361, 1403–1404) қып-, қыбы- (→ қыбын-) «кымыту». Күрәсең, қым (к.) тамырыннан. Чаг. қымтырык ; монг. хамхи- «кымыту», эвен. камта- id.

Дерив.: кымтын-у, кымытын-у.



Предыдущая статья            Следующая статья