КЫЛЫ (Тумашева 1992: 139) «ручка котла, ведра» и т.п. ~ алт., башк. қылы «кылы; ике сулыкны тоташтырган елгачык», башк. (БТДҺ: 212) қылымық «язгы агым булган иңкел; сазламык» ~ кырг. кылды, алт., як. қылдьы, қылҗы, хак. кылҗы, кылчы, хылчы «кылы». ЭСТЯ (VI: 209–211) кылы сүзенең варианты итеп кыл һәм (ТТДС I: 201–202) қŏлау, қŏлу «кылдау» сүзләре китерелә, ләкин болар бүтән тамырдан.