КЫЛ-У «делать, сделать; содеять» < гом. төрки қыл- (угыз. ғыл-) id. > уйг., чыгт., үзб. қил-, қыйл- (> иске тат. дини стильдә қыйл- < уйг.) «кылу; ясау, эшләү» – бор. гом. төрки қы- фигыленең төш. юн. (к. Рамстедт: 150), чаг. як. гын-, кын- «әзер булу; әверелдерү» – шул ук кы- фигыленең кайт. юн. һәм шуннан иске тат. һ.б. әд. телләрдәге боерык фигыль кушымчасы -ғыл//-ғын килә (бу кушымча дигел//диген «дип әйт» сүзендә саклана). Тат. телендә кыл- сүзе китаби аһәңгә ия һәм, гомумән, чагыштырмача соңрак кергән булса кирәк – ул, мәс., чув. телендә юк. Будагов II: 104; ДТС: 442–444; ЭСТЯ VI: 211–212.

Дерив.: кылын-у, кылыш-у, кылдыр-у; кылмыш; башк. қылым «фигыль». К. Кылык.