КЫЛКЫН-У, қылғын-у (Тумашева 1992: 139) диал. «судорожно глотать воздух; задыхаться» ~ башк. қылқын-у, қылқылда-у – қылқ тәкълиди сүзеннән. К. ш. ук диал. (ЗДС: 411) қолқон-у «тончыгу; йотлыгу»; «ашыгып эчү» ← қолқа-у, қолтқа-у «су эчкәндә яки сулыш алганда бугаз төерен селкетү» һ.б. – барысы да қолт-қолт ~ ғолт-ғолт – тавышланып эчү, йоту авазларына тәкълит сүзеннән.

Чаг. рус. глотать «белендереп йоту» ← глот «колт». Күрәсең, монда халыкара тәкълиди тамыр.