КЫЛДАУ [қ ы̌лдаw] «дужка ведра» < башк., каз. қылдау «кыллау» сүзеннән булса кирәк, к. мар. кыл «кыл, кылдау; бәй», кылда- «бәйләү» (< тат. диал.), алт. кылдьы, кылйы «кылдау», хак. хылчы id. һ.б. К. Кылы.