КЫЛГАН «ковыль» > чув. кăлкан, мар. кылгын, кылган < гом. кыпч., к. нуг., к.-балк., ком., алт. қылған, каз., к.-калп., кырг. қылқан id. ← қыл (Räsänen 1969: 263), қыл қана «кыл үлән» булса кирәк (к. Куна II ); себ. (Тумашева 1992: 139), төркм. қылғанақ – аерым үлән төре («императа»); к. ш. ук монг. хялгана «кылган», бур. хилгана «йонча», аз. (АДДЛ: 134) ғылғына «чәнечкеле үлән». ЭСТЯ VI: 208; Федотов II: 250. Рус. калгана, келогана, хилагана «кылган; йонча» тур. Аникин: 239, 281, 617.