КЫЙЛЫ I, кыйла, хыйлы диал. (Тумашева 1992: 138; ЗДС: 102, 437, 704) «довольно, значительно» < фар. х�äйлū > төр. hayli id. >> иске тат. (Батырша телендә) хиле id.: ахыр чиктә гар. х�айл «талпа, өер» сүзеннән. К. ш. ук нуг., каз., к.-калп., кырг. кыйлы, нуг., үзб. диал. хыйлы «байтак, күп кенә, шактый».