КЫЙЛАН-У, диал. кŏйлан-у «кривляться; подражать» ~ мар. кайлан-, айлан-, ойлан- id. Чаг. тув. хайлан- «ачуланып мыгырдау». Икенче яктан к. госм. (Будагов I: 539) хуйлан-, хŏйлан- «кешегә (бүтәннәргә) охшатыну яисә үчекләү» ← хуй, хōй «(начар) кыланыш». Хәз. төр. hu, huy «табигать, гадәт; начар кыланыш» < фар. ху id., хуи «характер күрсәтүчәнлек, үзсүзлелек». Өченче яктан к. Кылан-у. К. Кыйлы II.