КЫЙ-КУ, диал. (Тумашева 1992: 138) кыйгу, кыйгыл «тревожные крики; возгласы; шум-гам» – кый һәм ку (икесе дә билгеле тәкълиди сүзләр) тамырларыннан гыйбарәт, к. каз., кырг. кый-ку, кыйгу, башк., к.-калп. қый-қыў id., алт. (Баскаков 1972: 230) қый, қыйық «кычкырык», тув. кый «эндәшү», кыйгыр- «чакыру, өндәү» (кыйгырыг «лозунг»), як. кый-хай «шау-шу, кый-ку».