КЫЙГЫЗ, себ. (Тумашева 1992: 138) кыйгыц, кыйгац «ложка из бересты» (которую жених дарит невесте) ~ алт. кыйгаш id., башк. (БТДҺ: 209) қыйғыз, қыйғаз, қыйғас «эре каурый» (ул да кәләшкә бүләк ителгән). Ихтимал, қый қаз «аккош» сүзеннәндер.

Баш киеменә каурый тагып йөрү элекке Европада ярсызлык билгесе булган. Яр, кәләш тапкач, егет каурыен кәләшенә бүләк иткән, кәләш аны баш киеменә тагып, яры барлыгын белдергән. К. ш. ук Өке.